Ik zal op je wachten - WES 1

Herken jij het? Verwachtingen die compleet overtroffen worden? Dat had ik voor met ‘Ik zal op je wachten’ geschreven door Luc Hanegreefs.

Vanaf het moment dat ik de oorlogsvliegtuigen zag, werd ik getriggerd door het boek. Meteen schoot de vraag: “Waarom staat daar zo’n modern meisje voor die vliegtuigen?” mij te binnen. Toen ik het boek omdraaide, wist ik ook meteen waarom deze controverse hier werd afgebeeld.

“Wanneer Jen Burton – zeer tegen haar zin – de bejaarde Berenice moet interviewen voor een schoolopdracht, weet ze nog niet dat haar leven helemaal zal veranderen. Maar dan begint Berenice te vertellen over haar jeugd tijdens de Tweede Wereldoorlog, en over de bemanningen van de Amerikaanse bommenwerpers op de basis vlak bij haar huis, op het Engelse platteland. Een vermiste vliegenier, een bemoeizuchtige moeder, een verboden liefde … Langzaam begint Jen te beseffen dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan ze dacht.” – de flaptekst

Op de één of andere manier word ik altijd getriggerd als iets over de oorlog gaat. Ik bezocht al veel oorlogsmusea en elk oorlogsverhaal gaat steevast mee naar huis om te lezen. Ook dit boek kon ik dus niet laten liggen.

Het verhaal

Jen Burton, een opstandige puber die vaak overhoop ligt met haar moeder, moet voor een schoolopdracht de bejaarde Berenice interviewen. Het enthousiasme droop er vanaf (lees dit met ironie).

Wat begon als een saaie schoolopdracht voor Jen, eindigt als een prachtig levensverhaal van een eenzame vrouw.

Op zich zit het verhaal heel gemakkelijk in elkaar. Alleen heb ik de natuurlijke gave om alles veel moeilijker te maken dan dat het is. Dus ik ga mijn best doen om het verhaal zo duidelijk mogelijk te schetsen voor jullie.

Jen komt bij de oude Berenice uit door haar schoolopdracht. De oude Berenice vertelt haar over haar jeugd tijdens WO II waarbij vlak naast haar dorp in Norfolk een Amerikaanse vliegbasis kwam. Van daaruit vertrokken er bommenwerpers naar Duitsland. Uiteindelijk blijkt de jeugd van ‘Bernie’ veel boeiender en leerzamer voor Jen dan verwacht. Jen zit volop in haar pubertijd en komt niet goed overeen met haar moeder. Omdat haar vader overleden is, zoekt ze een luisterend oor bij de oudere antiekhandelaar Mike. Hier is de moeder van Jen absoluut niet mee opgezet. Hierdoor ligt ze enorm in conflict met haar moeder. Daarmee lijkt ze op de jonge Berenice die eveneens in conflict lag met haar moeder. De jonge Berenice kwam immers in contact met één van de vliegeniers, Weston. Daardoor kwam Berenice in conflict met haar moeder.

Bij elke ontmoeting tussen Jen en de oude Berenice ontdek je als lezer een deeltje van Berenice’s vroegere leven, de verboden liefde met Weston, de moeilijke band met haar moeder en haar belofte aan Weston. Langzaamaan begint het verhaal van Berenice zich te verweven met het leven van Jen.

“Bernie staat nieuwsgierig aan de omheining van Shipton Heath. Ze kijkt uit naar de Kansas Kitty in de hoop een glimp op te vangen van Wes. “

Doordat het vertelstandpunt steeds wisselt, krijg je echt een uitgebreid beeld van de situatie en de personages. Het verhaal schetst zeer realistisch de gebeurtenissen uit WO II. Luc Hanegreefs slaagt erin om te tonen hoe het leven in Engeland was voor de Amerikaanse bommenwerpers, welke angsten zij doorstonden tijdens de missies, maar ook hoe de Engelse burgers met de oorlog en de komst van de Amerikaanse militairen omgingen.

Het verhaal van Jen toont dan weer de gevolgen van de oorlog op de volgende generaties. Het laat zowel de verschillen als de gelijkenissen zien. Vaak wordt er te veel gefocust op de verschillen, maar ook de gelijkenissen zijn er!

Een alwetend auteur vertelt het verhaal van de verschillende personages vanuit hun standpunt. Hierbij word je heen en weer geslingerd tussen vroeger en nu. Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd, waarin Berenice bejaard is. Maar het verhaal katapulteert je ook terug naar de Tweede Wereldoorlog, waar Berenice zelf nog een jong meisje was.

Je krijgt als lezer een goed beeld van Amerikaanse vliegenier Weston, de jonge Berenice en de moeder van Berenice. Ook hoofdpersonage Jen wordt duidelijk omschreven net zoals de personages Mike, de moeder van Jen en de oude Berenice die een belangrijke rol spelen in het leven van Jen. Al moet ik bekennen dat de gevoelens en gedachten van Mike zeer oppervlakkig blijven, op het einde komt er ineens een plottwist waardoor het meteen duidelijk is waarom Mike zo mysterieus en gesloten bleef.

Adembenemend

Pas op het einde van het verhaal besefte ik wat een prachtig boek ik gelezen had. De opbouw is zodanig goed gekozen dat je als lezer soms even een vloekwoord moet onderdrukken. Beeld je in, je zit in de zetel, bij de kerstboom met een gezellig haardvuur op, je bent helemaal verzonken in het verhaal. Je staat op het punt te ontdekken wat Weston en Berenice uitspelen in het kerkje…. Je draait nieuwsgierig de bladzijde om en… Ineens kom je weer uit bij oude Berenice en Jen. NONDEPIE!

Maar elk nadeel heeft zijn voordeel, als lezer ga je verder lezen omdat je snel te weten wilt komen hoe het nu verder gaat met Weston en Berenice, maar je hebt hierdoor ook geen kans om je echt mee te laten slepen door het verhaal. Het wordt immers door het tijdgereis steeds onderbroken.

Zelf zette het mij aan om toch nog maar wat verder te lezen. Maar ja, je kan het al wel raden denk ik, dan gebeurt er weer iets spannends tussen Jen en Mike. Waardoor je toch ook daar weer meer over te weten wilt komen.

Het verhaal kwam moeizaam op gang, maar eens de bal aan het rollen ging, was het een prachtig boek. Het verhaal hield je echt in een wurggreep. Dit had ik na de eerste 20 pagina’s totaal niet verwacht.

De gebeurtenissen worden zo realistisch, huiveringwekkend en op de één of andere manier toch prachtig beschreven. De bommenwerper van Weston ‘Kansas Kitty’ wordt geraakt door een Duits jachtvliegtuig, de hachelijke missie wordt zodanig in detail geschreven dat ik de angst, afgunst en wanhoop zelf kon voelen.

De personages en hun gevoelens worden zo realistisch beschreven waardoor ik het gevoel heb Berenice, Weston en Jen, echt gekend te hebben.

Een prachtig einde

Normaal ben ik absoluut geen fan van open eindes, maar WAUW. Het boek had geen beter einde kunnen kiezen. Alle verhaallijnen worden samengebracht en verschillende vragen worden niet beantwoord.

“Mevrouw Everson was vlakbij, in haar kamer, en toch was ze zo ver weg. Ze gleed met haar hand over de kaft van het oude schriftje. Bernie zou op Wes blijven wachten, had ze lang geleden geschreven. Maar ze zou Flagstaff nooit bezoeken. Plots herinnerde Jen zich wat Mike had gezegd, nadat ze elkaar in de kamer van mevrouw Everson hadden ontmoet. Alsof ze elk ogenblik bezoek verwachtte. Ze voelde een ijskoude rilling over haar rug lopen. Alsof het weer oorlog was en de Amerikaanse bommenwerpers deze nacht waren teruggekeerd. Enkele oudjes keken verstoord in haar richting toen ze de vreemde, verstikte geluiden hoorden. Ze huilde hartverscheurend en tegelijk voelde ze hoe ze onbedaarlijk wilde lachen. “Wes is teruggekomen.” Riep ze, terwijl de tranen over haar wangen stroomden en ze naar adem probeerde te happen. “Eindelijk! Na al die jaren dat ze op hem heeft gewacht. Hij had het Bernie beloofd”, snikte ze. “En hij heeft zijn belofte gehouden!” De gerimpelde gezichten staarden haar hoofdschuddend aan.

Geen paniek, dit was niet het ‘einde-einde’ van het boek, dat zou ik nooit verklappen. Het is een stukje dat aan bod komt tegen het einde van het boek. En dit is zeker mijn favoriete deel van het boek. Als je het boek leest, ga je ook meteen snappen waarom deze titel gekozen werd. Het einde kan ook op verschillende manieren aangevuld en geïnterpreteerd worden. Dit is echt een enorme sterkte van het boek, want nu blijf ik maar extra situaties verzinnen hoe het verder zou gaan. Stiekem ben ik dus aan het hopen op een vervolg van dit boek, want ik ben benieuwd wat het einde juist betekende.

De tijdsperiode van het boek situeert zich rond Kerstmis. Dit is dus het ideale moment om het boek te lezen!

Zoals Bernie op Wes bleef wachten, zal ik op jullie wachten. Wachten op wat jullie van het boek vonden.

Veel leesgroetjes

Sien

P.S. Ik hoop dat jullie mij niet zo lang laten wachten als Wes, Berenice heeft laten wachten….