Cultuurshock - WES 1
- sienwerelts
- 15 okt 2021
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 10 dec 2021
Toneelvoorstelling: IEMAND MOET HET DOEN – ARSENAAL LAZARUS en Robbin Rooze
Ken jij dat gevoel? Je gaat ergens naartoe met bepaalde verwachtingen en dan blijkt het compleet iets anders te zijn… Dit mocht ik aan der lijven ondervinden tijdens de voorstelling ‘Iemand moet het doen’ van het toneelgezelschap Arsenaal Lazarus en Robbin Rooze.

Het toneelstuk gaat over een kunstroof met een goed doel. Alles begint in het café van Tik, waar Beunhaas, Slappe en Tik hun diepste frustraties blootleggen. Mona, een werkneemster in het café, lijkt niet onder de indruk van de drie, lichtelijk beschonken heren. De volgende ochtend blijkt dat het schilderij ‘Aristoteles bij de buste van Homerus’ van de bekende schilder Rembrandt werd gestolen.

Bron afbeelding: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Bestand:Rembrandt_-_Aristotle_with_a_Bust_of_Homer_-_Google_Art_Project.jpg
Tik en Slappe herinneren zich niets meer van de vorige avond, maar blijkbaar hebben zij het schilderij gestolen. Beunhaas daarentegen is er steevast van overtuigd dat hij er niets mee te maken heeft, maar zijn muts werd achtergelaten in het museum. Alles wijst erop dat de heren de kunstroof gepleegd hebben en de alcohol ervoor gezorgd heeft dat ze zich niets meer herinneren. Mona en haar vriend Hamza moedigen hen dan maar aan om iets goeds te koppelen aan de roof. Ze kunnen eindelijk iets doen aan de onrechtvaardigheid in de wereld. In ruil voor een bedrag van 80 miljoen euro beloven Tik, Beunhaas en Slappe om het kunstwerk volledig intact terug te bezorgen. Het losgeld willen ze op de rekening van een goed doel laten zetten. Mona, die er eerst lijkt voor te zorgen dat de drie impulsieve heren geen domme dingen doen, blijkt toch een groter aandeel te hebben in de kunstroof dan oorspronkelijk gedacht.
Cultuur voor gevorderden
De combinatie, film en toneel, was voor mij een uniek gegeven bij deze voorstelling. Onderstaande foto toont een scène van Mona en Hamza in de auto. Op het doek ziet het eruit alsof ze echt in een auto zitten. Terwijl je vlak voor je neus ziet, dat dit niet echt het geval is. Zo wordt subtiel de boodschap 'niets is wat het lijkt' overgebracht.
De combinatie film en toneel was voor mij een uniek gegeven bij deze voorstelling.

Bron afbeelding: https://www.arsenaallazarus.be/kalender/item/iemand-moet-het-doen---lazarus-en-robbin-rooze
Mona speelt een heel belangrijke rol in het verhaal. Eerst leek het alsof zij de verteller van het verhaal ging zijn tot ineens duidelijk werd dat dit niet was. Tijdens een bepaalde scène komt Mona pratend op. Ze vertelt over zichzelf in de derde persoon alsof ze nog niet in de ruimte aanwezig is. De journaliste raakt zogezegd in de war en zegt:” Maar jij bent hier toch?”. Waarop Mona antwoordt:” Neen, ik ben hier niet. Ik zeg toch net Mona en Hamza waren onderweg met de Rembrandt.” Van een echte breintwister gesproken. Tot op heden ben ik er nog niet uit, wat er net met die Mona aan de hand is.
Zou ik het toneel aanbevelen? Absoluut, het toneel kaart de problemen in de wereld aan. Het is een toneelstuk dat je aan het denken zet. En nog enorm veel ruimte laat voor eigen interpretatie. Ga je naar deze voorstelling? Dan zal je aangenaam verrast worden, zoals ik. Ik ben normaal geen voorstander van dergelijke denktonelen. Ze houden me veel te lang bezig. Rust en vooral antwoorden vinden om alles te kunnen afsluiten, genieten mijn voorkeur. Toch heb ik enorm genoten van deze voorstelling.
Zou ik het toneel aanbevelen? Absoluut, het toneel kaart de problemen in de wereld aan en het zet je aan het denken.
Wat ik vooral zal onthouden van de voorstelling is dat niets is wat het lijkt. Een mooie verwijzing naar de huidige maatschappij waarin alles beter voorgedaan wordt dan dat het is.
Voorlopig ga ik verder op zoek naar antwoorden in verband met de mysterieuze Mona. Desondanks het toneelstuk beter was dan ik had gedacht en ik aangenaam verrast was door de afwisselende vorm, prefereer ik toch voorstellingen met een gesloten einde. Nu blijf ik maar doormalen over die gekke Mona met haar luide gedachten.
Mocht je de voorstelling gaan bekijken en kan jij duidelijkheid vinden rond Mona? Verlos mij dan zeker uit mijn lijden door met antwoorden te reageren!
Tot het volgende uur voor cultuur…
Sien
Als ik jou zo hoor (lees) vertellen, klinkt dit echt als een voorstelling die ik moet zien!
Ik hou er wel van als een theatervoorstelling onverwacht gebruik maakt van verschillende multimedia. Vooral als deze ook echt bijdragen aan de beleving van het verhaal bij de toeschouwers.
Een aantal jaren geleden zag ik "Are we not drawn onward to new erA" van Ontroerend Goed. Een theatervoorstelling 'op de grens tussen beeldende kunst en theater, poëzie en politiek.' (Knack)
Het eerste deel van de voorstelling werd volledig achterstevoren gespeeld door de acteurs, iets wat je als toeschouwer achteraf pas doorhebt. Het tweede deel is namelijk een achteruit afspelende opname van wat we zonet gezien hebben. Plots krijgt deel 1 veel meer betekenis:…