Cultuurgenot - WES 3

Toneelvoorstelling: EN TOEN WAREN ER NOG MAAR… - JEUTELLO

Ken jij dat gevoel dat je eigenlijk nog een tweede keer naar een voorstelling wilt gaan kijken omdat je met een hoe-kan-dat-gevoel achterblijft? Wel, ik sinds kort dus wel. Ik had het nog nooit meegemaakt, maar het toneelstuk ‘En toen waren er nog maar…’ bracht daar verandering in.

Zonder enige verwachtingen ging ik naar het toneelstuk kijken. Stiekem had ik zelfs een beetje bang. Je mag me gerust ’s werelds grootste angsthaas noemen. Toch komt vriendschap boven mijn angst te staan en daarom ging ik mijn beste vriendin aanmoedigingen die de bestverkochte detective ging vertolken.

Agatha Christies ouderwets en spannend detectiveverhaal ‘En toen waren er nog maar …’ klonk niet echt als muziek in mijn oren. De omschrijving van het toneelstuk stelde mij dan ook niet echt meteen gerust:

Een eenzaam huis op een verlaten eiland. Een verzameling speelgoedsoldaatjes. Een bont gezelschap vol met vragen. Een sinistere boodschap. Een moord. En nog een … Agatha Christie staat wereldwijd bekend als de 'grande dame' van het moordmysterie. Het boek ‘En toen waren er nog maar …’ dat ze schreef in 1939, op de valavond van een afschuwelijke wereldoorlog, is een weerspiegeling van de tijdsgeest waarin het geschreven werd. Het bevat een uiterst spannende intrige met een gezonde portie bijtend cynisme en een sausje galgenhumor. In 1943 bewerkte Christie het boek tot een theaterstuk. Dit tot grote genoegdoening van onze Jeutello-jongeren. Zij zetten dan ook gretig hun tanden in deze oerklassieke kaskraker, waar ze met jeugdig enthousiasme verrassend veel nieuw leven inblazen! En, wees gerust, ook uitblazen …

Bron: https://www.ootello.be/dit-seizoen/en-toen-waren-er-nog-maar/

Ik bereidde mij dus al maar volledig voor op aankomende nachtmerries…

Het toneelstuk begon met drie scoutsleden die een verlaten huisje vonden waarin ze konden schuilen tijdens het nachtspel. De lichten gingen uit en ineens waren we door de tijd gereisd, maar liefst honderd jaar terug in de tijd.

De drie gastvrouwen: de zusjes Rogiers en secretaresse Meilaarts ontvingen de zeven gasten van meneer en mevrouw Bergen. Schipper Fred Goossens bracht hen dagelijks eten terwijl zij al de voorbereidingen troffen om de gasten te ontvangen in het huisje op het verlaten eiland.

Meneer en mevrouw Bergen hun aankomst werd echter steeds uitgesteld. De zeven gasten arriveerden en van schipper Fred Goossens en meneer en mevrouw Bergen was geen spoor meer te bekennen. De gasten werden achterdochtig, zeker nadat het eerste slachtoffer viel.

Steeds meer slachtoffers vielen en het meest beangstigende was dat de slachtoffers vielen volgens een oud rijmpje dat boven de kachel hing.

Tien kleine krijgertjes gingen uit langs verre wegen, één verslikte zich, toen waren er nog maar negen.

Negen kleine krijgertjes gingen slapen, het was nacht,

één kon niet wakker worden, toen waren er nog maar acht.

Acht kleine krijgertjes filosofeerden over het leven, één wou niet meer verder gaan, toen waren er nog maar zeven.

Zeven kleine krijgertjes hakten kachelhoutjes met een mes, één sloeg zichzelf in tweeën, toen waren er nog maar zes.

Zes kleine krijgertjes maakten honing als bedrijf, één werd gestoken door een bij, toen waren er nog maar vijf.

Vijf kleine krijgertjes juristen vol vertier, maar eentje stierf ervan, toen waren er nog vier.

Vier kleine krijgertjes gingen naar een zee en zie, één werd verzwolgen door een vis, toen waren er nog maar drie.

Drie kleine krijgertjes gingen naar de dierentuin mee, één werd vermorzeld door een beer, toen waren er nog maar twee.

Twee kleine krijgertjes, elk een vertrouwen van geen, toen was er nog maar één.

Één klein krijgertje bleef helemaal alleen, tenslotte hing hij zichzelf maar op, dus bleef er toen niet één.

Tien kleine krijgertjes slanken af tot er nog maar eentje overblijft… maar wat als dat ene krijgertje ook sterft?

Een waar cultuurplezier

Geloof het of niet, maar ’s werelds grootste angsthaas heeft GEEN nachtmerries gekregen! Ik was zelfs aan het hopen dat ze het toneelstuk opnieuw zouden uitvoeren.

Dit toneelstuk was zo’n toneelstuk dat zelfs zonder alle attributen, het decor en de kostuums nog fenomenaal was. Het was een knap staaltje van jonge spring-in’t-velden die het beste van zichzelf gaven. Desondanks het een best luguber verhaal is, werd het gebracht met de nodige portie humor waardoor het toneelstuk veel luchtiger werd. Niet alleen ik, maar de hele zaal lag plat van het lachen.

Iedereen zat volledig in het verhaal, tijdens de pauze kon je verschillende mensen horen praten over wie volgens hen achter de reeks moorden zat. Mijn theorie? Meneer en mevrouw Bergen, die hadden al hun medewerkers en gasten om het leven gebracht en zaten achter dit lugubere spel.

De pauze was ideaal, ik probeerde om het rijmpje terug te vinden en zo te achterhalen wie het brein achter deze daden was. Natuurlijk was het een echte bunker in de zaal, met als gevolg dat ik niet op het internet geraakte. Gelukkig kende ik één van de actrices. Snel een berichtje sturen… Natuurlijk ging die ook niet te veel prijsgeven en het gedichtje? Dat ging ik zo dadelijk nog wel horen.

Detective Sien ging tijdens het tweede deel al de overgebleven pionnen goed in het oog houden en dan ging ik de moordenaar wel ontmaskeren. Ja… niet dus. Het toneelstuk eindigde met een enorme plottwist.

Bron afbeelding: https://www.facebook.com/photo/?fbid=355681246347074&set=a.270785184836681 

Het laatste krijgertje blijft over en ineens BAAM. Dan wordt onthuld wie erachter zit...

WAIT WHAT?

Dit kan niet, nee nee nee, dat kan niet dan had ik dat gezien, huh?

Ik was aan het hopen dat ze nog gingen onthullen hoe alles juist gebeurd was, maar nee. Ze kozen ervoor om mij daar nog een paar maanden over laten na te denken. Jammer dat ze het stuk niet meer speelden, anders was ik zeker nog eens een kijkje gaan nemen en had ik mijn arendsogen vastgepind op die ene pion.

Een echte aanrader

Het stuk was een echte aanrader, jammer genoeg wordt dit niet meer gespeeld. De meeste toneelstukken zijn vrij laagdrempelig en daardoor ideaal om jongeren van de toneelcultuur te laten proeven. Als toekomstig leerkracht Nederlands zou ik zeker met mijn leerlingen naar één van hun stukken willen gaan kijken. In ‘Toen waren er nog maar’ kwamen verschillende aspecten aan bod: poëzie, toneel, ruimte,… Ideaal om een les Nederlands rond te maken.

Jammer genoeg gaat dit in praktijk moeilijk zijn. De toneelstukken worden gebracht door jongeren die zelf nog op school zitten. Het stuk spelen tijdens de schooluren is dus vrij moeilijk…

Ben jij fan van toneelvoorstellingen en wil je jong, spetterend talent aan het werk zien? Dan raad ik jou aan om de voorstellingen van Jeutello zeker goed in de gaten te houden!

Wie nu denkt, wat is er met die scouts gebeurd? Op verschillende momenten werden we terug gekatapulteerd naar het heden. Maar ook bij die scouts blijkt er een plottwist te gebeuren…

Hoe denk jij dat de vork in de steel zit?

Tot het volgende uur voor cultuur… Sien